Polska od wieków była postrzegana jako kraina miodem i mlekiem płynąca. Przebywający na tych terenach żyd Hiszpański, Ibrahim ibn Jakub tak opisuje Polskę „…jest on najrozleglejszy z ich (słowiańskich) krajów. Obfituje on w żywność, mięso, miód i rolę orną.”

Wielkopolska lesistość zachęcała tutejsze ludy do trudnienia się bartnictwem. Jednak w  miarę rozwoju gospodarki folwarcznej malał areał lasów i na terenie Wielkopolski zaczęło rozwijać się pasiecznictwo i pszczelnictwo. Niebywały wkład w tą dziedzinę gospodarki na terenach Wielkiego Księstwa Poznańskiego włożył Gen. Dezydery  Chłapowski, który to w roku 1816 odkupił majątek od ojca Józefa Chłapowskiego – Starosty kościańskiego i zaczął  gospodarować w bardzo innowacyjny sposób.

Jednym z nowatorskich pomysłów było sadzenie pasów wiatrochronnych. Pasy te, nie tylko przyczyniały się do lepszych plonów, ale także były źródłem drewna oraz pożytku dla pszczół, ponieważ dominującą rośliną była nektarodajna robinia akacjowa.